Bijna twintig jaar geleden richtte Henk Kelder met twee compagnons FBD op. Wat ooit begon als een constructie om zichzelf als zelfstandigen te kunnen blijven verhuren binnen de bankenwereld, groeide uit tot een bedrijf met meer dan honderd medewerkers. We praten met Henk over zijn drijfveren en ambities. “Steeds met wat nieuws beginnen, dat vind ik het allerleukste aan ondernemen.”
1 augustus 2000: de officiële oprichtingsdatum van FBD. Op die dag begonnen Michel Strikker, Rob ter Horst en Henk Kelder met een eigen detacheringsbureau. “Allereerst om onszelf aan opdrachtgevers te kunnen verhuren”, zo geeft laatstgenoemde aan. Kelder was al enige tijd als zelfstandige actief en reed o.a. voor opdrachten bij Rabobank het hele land door. “Ook in die tijd speelde de discussie rond schijnzelfstandigheid al. Ik kon wel bij een bureau in dienst, maar ik was juist ondernemer geworden vanwege dat stukje vrijheid dat je dan hebt.” Met FBD konden Michel, Rob en Henk toch als zelfstandigen doorgaan.
Henk scheurde het hele land door, maar samen met zijn compagnons merkte hij al snel dat er een behoorlijk vraag bestond. “Naar kandidaten, maar ook naar opdrachten.” Het ideaalplaatje was nog steeds om FBD verder uit te breiden dan just the three of them. “Toen zijn we na verloop van tijd mensen aan gaan nemen. In het begin deden we alle administratieve taken nog naast onze fulltime werkzaamheden. We moesten sollicitatiegesprekken voeren, facturen versturen, arbeidscontracten opstellen. Dit propten we op een gegeven moment in één werkdag.”
Kantelpunt
De hoeveelheid administratieve werkzaamheden zijn significant toegenomen ten opzichte van het tijdperk waarin Henk en consorten FBD oprichtten. “Screening, daar was vroeger helemaal geen sprake van, maar vandaag de dag dus wel. Dat betekent ook dat wij hier als bedrijf veel meer tijd en energie in moeten steken. We namen in eerste instantie wel kantoorpersoneel aan om hier een antwoord op te formuleren, maar op een gegeven moment bereik je een kantelpunt. Dan ben je zoveel nodig op ‘de zaak’, dat je zelf geen tijd meer overhoudt voor opdrachten.”
Met een bedrijf dat steeds verder groeit, nemen ook de verantwoordelijkheden van de directeuren toe. Bepaal je dan je eigen agenda nog wel? “Niet altijd, maar het gevoel dat je dit wél nog steeds in de hand hebt, dat is heerlijk”, erkent Henk. Loslaten is een noodzakelijke eigenschap, wil je je bedrijf en je werknemers de kans bieden om te groeien. “Eén werknemer kun je nog wel vertellen hoe hij of zij iets moet doen en waar diegene op moet letten. Neem je meer en meer mensen aan, dan is dat simpelweg onmogelijk. Dat vraagt ook om een bepaald type personeel.” Proactieve en besluitvaardige personen met potentie, daar kun je er als bedrijf nooit genoeg van hebben.
Belofte verkopen
In de negentien jaar dat FBD bestaat heeft Henk de financiële sector zien veranderen, ook vanuit werkgeversperspectief. “Vandaag de dag is het echt een werknemersmarkt geworden.” Goede mensen hebben de keuze, aan werk- en opdrachtgevers om hierop in te spelen. Maar FBD richt zich niet op ‘snel’ en ‘generiek’. “We willen iemand echt leren kennen. Op die manier kunnen we iemand ook met een goed gevoel bij een opdrachtgever aanbevelen.” Als detacheerder breng je immers geen producten aan de man, maar bied je je diensten aan. “Je verkoopt een belofte en pas op het moment dat iemand ergens aan de slag gaat wordt duidelijk of diegene de belofte inlost.” Een trend als open hiring – waarbij iemand zonder sollicitatieprocedure wordt aangenomen – is prima voor banen die zich aan de onderkant van de markt bevinden. Voor de taken en opdrachtgevers van FBD zijn twee gesprekken toch wel het minimaal wenselijke om een beeld van iemand te vormen.
Ambities
FBD wil groeien. Wat dat betreft is de kanteling, van een werkgevers- naar een werknemersmarkt, een uitdaging. Maar dat zit de ambities van Henk niet in de weg. “We willen verder groeien, verdubbelen zelfs, maar tegelijkertijd het familiegevoel dat ons kenmerkt vast blijven houden.” ‘Doordacht groter worden’ is dus het devies. “Vroeger stapten we sneller in zaken dan vandaag de dag. We zijn nog net zo enthousiast als toen. Steeds weer wat nieuws beginnen vind ik namelijk het allerleukste aan ondernemen. Maar inmiddels hebben we ook geleerd dat iets pas écht groeit als het aandacht krijgt.” De termen ‘ambitieus’ en ‘realistisch’ hoeven elkaar niet te bijten, zoveel is inmiddels wel duidelijk.
